|
|
Ogrzewanie podłogowe i
ścienne
Tradycyjne systemy
grzewcze, choć spełniają swoje zadanie i podnoszą temperaturę w
pomieszczeniach do oczekiwanego poziomu, nie gwarantują pełnego
komfortu cieplnego, ani nie są wolne od niedogodności i mankamentów,
takich jak unoszenie się w powietrzu kurzu i pyłów spowodowane
konwekcją, osadzanie się kurzu na powierzchniach grzejników, czy
wysuszanie powietrza. Alternatywą dla ogrzewania tradycyjnego jest
ogrzewanie płaszczyznowe, którego największą zaletą są niepodważalne
oszczędności energetyczne oraz przyjazny rozkład ciepła w
pomieszczeniach, zgodny z potrzebami fizjologicznymi człowieka.
Ogrzewanie płaszczyznowe dzielimy na
ogrzewanie sufitowe,
podłogowe i ścienne
- my zajmiemy się tylko dwoma ostatnimi, jako najprostszymi w
montażu i dającymi najwięcej korzyści.
Ogrzewanie podłogowe występuje jako ogrzewanie elektryczne lub
wodne. W przypadku ogrzewania elektrycznego elementem grzejnym są
maty grzewcze lub przewód grzejny, które montuje się pod warstwą
wykończeniową podłogi. Jest to zatem dosyć szybki, prosty i
stosunkowo tani sposób na ogrzewanie podłogowe. Tu jednak zalety się
kończą. Wysokie koszty energii elektrycznej powodują, iż koszt
pozyskania tej samej ilości energii cieplnej jest w przypadku
ogrzewania elektrycznego nawet pięciokrotnie wyższy niż w ogrzewaniu
wodnym. Dlatego też ogrzewanie elektryczne poleca się jedynie jako
uzupełnienie ogrzewania tradycyjnego w łazienkach lub jako
ogrzewanie wejścia do domu czy podjazdu.
Znacznie tańsze w eksploatacji od elektrycznego ogrzewania
podłogowego, ale również w pewnym stopniu od tradycyjnego ogrzewania
grzejnikowego, jest ogrzewanie podłogowe wodne, wykorzystujące jako
źródło ciepła wodę przygotowaną do tego celu w kotle gazowym
kondensacyjnym lub pompie ciepła.
Wodne ogrzewanie
podłogowe
Wodne ogrzewanie podłogowe to nowoczesny system ogrzewania
niskotemperaturowego. Charakterystyczny jest dla niego sposób emisji
ciepła: w ponad 70% ciepło dostarczane jest poprzez promieniowanie
całą powierzchnią podłogi, a jedynie w ok. 30% za sprawą konwekcji.
Takie rozwiązanie grzewcze, dzięki równomiernemu rozchodzeniu się
ciepła w pomieszczeniu, od podłogi do sufitu, zapewnia profil
temperatury najbardziej zbliżony do idealnego profilu teoretycznego
- przyjemne ciepło na poziomie podłogi i w strefie przebywania ludzi
oraz delikatny spadek temperatury w wyższych warstwach.
Rys.
1.: Profil temperatury dla różnych typów ogrzewania
Elementem grzewczym w przypadku systemów ogrzewania podłogowego jest
cała powierzchnia podłogi, a nie tylko powierzchnia grzejnika. Daje
to szybsze i wyraźniejsze odczucie komfortu cieplnego użytkowników i
powoduje, że temperatura w pomieszczeniu może zostać obniżona nawet
o 2-3oC w stosunku do temperatury w pomieszczeniach z
tradycyjnymi typami instalacji grzewczych.
Zalety ogrzewania
podłogowego:
•
profil
temperatury najbardziej zbliżony do profilu idealnego,
•
komfortowy rozkład temperatury w pomieszczeniu,
•
niższa temperatura pracy instalacji, wynosząca od 35oC do
50oC (tradycyjne instalacje
z grzejnikami wymagają parametrów na zasilaniu min. 55oC
- 60oC do nawet 80oC - 90oC),
•
znaczne oszczędności energii w stosunku do ogrzewania tradycyjnego –
od ok. 10% do nawet 20%
•
duża akumulacyjność cieplna,
•
zachowanie stałej średniej temperatury w pomieszczeniach - ważne
szczególnie dla osób
wrażliwych na wahania temperatur, alergików, dzieci, a także
roślin,
•
brak unoszenia się kurzu - wynik ograniczenia ruchów powietrza za
sprawą braku konwekcji,
•
brak klasycznych grzejników, w okolicach których gromadzi się kurz,
•
brak widocznych elementów grzejnych w pomieszczeniu (instalacja jest
w całości schowana pod
podłogą) - możliwość dowolnej aranżacji wnętrza oraz pełnego,
ekonomicznego wykorzystania
dostępnej powierzchni,
•
ograniczenie wysuszania powietrza,
•
możliwość zastosowania w każdym pomieszczeniu – w tym także w
sypialni,
•
lepsze wytłumienie akustyczne - zwiększona warstwa izolacyjna
podłogi,
•
możliwość zastosowania jako podstawowego systemu ogrzewania lub
uzupełniającego,
w połączeniu np. z tradycyjną instalacją centralnego
ogrzewania,
•
możliwość współpracy niemal z każdego typu urządzeniami grzewczymi,
w tym także
z niekonwencjonalnymi, ekologicznymi czy energooszczędnymi
źródłami ciepła (kotły
kondensacyjne, kolektory słoneczne i pompy ciepła),
•
niezawodność i bezobsługowe działanie przez wiele lat – o ile
instalacja została właściwie wykonana
i jest poprawnie eksploatowana,
•
koszt materiałów użytych do wykonania ogrzewania podłogowego dla
domu porównywalny do
kosztów wykonania tradycyjnej instalacji grzejnikowej.
Minusy
ogrzewania podłogowego:
•
trudniejsze wykonanie – konieczność wykonania dokładnego projektu,
zatrudnienia fachowców oraz
wykorzystania dobrej jakości, sprawdzonych materiałów,
•
problem z ułożeniem w pomieszczeniach już zamieszkałych i
zagospodarowanych - istnieje
konieczność wykonania wielu prac dodatkowych, a nawet
generalnego remontu,
•
znaczna bezwładność cieplna, czyli trudniejsza i mało precyzyjna
regulacja w przypadku ogrzewania
wodnego, którego powierzchnia wolno się nagrzewa i powoli
stygnie; beton, w którym zatopione są
rury, nawet po odcięciu dopływu wody do instalacji przed
długi czas pozostaje ciepły,
•
konieczność wyboru materiału, z którego wykonana jest podłoga, o
dobrym przewodnictwie
cieplnym; zaleca się stosowanie kamieni naturalnych (granit,
marmur itp.), płytek ceramicznych,
gresów
bądź parkietów lub desek trójwarstwowych przystosowanych do tego
typu ogrzewania
o grubości do 10 mm (średnia wilgotność parkietu nie powinna
być większa niż 8 % ± 2 %),
•
w
przypadku wykorzystania na pokrycie podłogi paneli, elastycznych
wykładzin z tworzywa lub
wykładzin dywanowych, konieczność posiadania dopuszczenia
producenta do zastosowania na
ogrzewaniu podłogowym, pod względem wydzielania się
substancji szkodliwych przy podwyższonej
temperaturze użytkowania,
•
ograniczenia w umeblowaniu – ze względu na ograniczone zdolności
przewodzenia konieczność
unikania materiałów izolujących i przedmiotów o dużych
powierzchniach (dywanów, wykładzin,
mebli stojących bezpośrednio na podłodze, bez podwyższających
nóżek),
•
konieczność zastosowania dodatkowego ogrzewania w pomieszczeniach o
dużych stratach ciepła
(powyżej 80 W/m2) lub o ograniczonej powierzchni
ogrzewania ze względu na ograniczenie
wydajności cieplnej.
Konstrukcja
podłogi w ogrzewaniu podłogowym
W przypadku ogrzewania podłogowego płaszczyzną grzejną jest podłoga.
Układana jest ona na poziomej konstrukcji i składa się z
następujących warstw:
•
warstwy izolacji cieplnej,
•
warstwy izolacji przeciwwilgociowej,
•
płyt grzejnych z rurami,
•
posadzki (jastrych wykonany w technologii mokrej bądź suchej).
Rys. 2.: Przekrój ogrzewania podłogowego dla pomieszczenia*
2. Ogrzewanie
ścienne
Ogrzewanie ścienne, podobnie jak ogrzewanie podłogowe, zaliczane
jest do tzw. ogrzewań płaszczyznowych. Ogrzewanie ścienne może w
całości pokrywać zapotrzebowanie ciepła dla domu, może też
współpracować z ogrzewaniem podłogowym. Oba typy instalacji mogą być
zasilane ze wspólnego rozdzielacza.
Cechą charakterystyczną systemów ogrzewania ściennego jest możliwość
uzyskania tzw. komfortu cieplnego przy temperaturze powietrza w
pomieszczeniu na poziomie 16°C-18°C. O komforcie cieplnym mówimy
zwykle wtedy, gdy w pomieszczeniu o odczuwalnej temperaturze 20oC,
nieruchomym powietrzu i normalnej wilgotności względnej, dorosły
człowiek, normalnie ubrany i wykonujący lekką pracę nie odczuwa
żadnego wrażenia cieplnego. Ten typ instalacji pozwala na obniżenie
tego progu temperatur nawet o 4oC.
Znajdujący się poniżej wykres Königa pokazuje, że względnie niskie
temperatury powietrza mogą być rekompensowane przez promieniowanie
cieplne ze ścian, co gwarantuje strefę przyjemnego komfortu
cieplnego.
Rys. 3.: Wykres Königa
Zalety
ogrzewania ściennego:
•
równomierny rozkład pionowy temperatur w pomieszczeniu,
•
większość ciepła (70-90%) emitowana na zasadzie promieniowania, na
zasadzie konwekcji
tylko 10-30%,
•
temperatura powietrza w pomieszczeniu (16°C-18°C) wystarczająca dla
uzyskania komfortu
cieplnego,
•
niewielka konwekcja, brak dużych ruchów powietrza - ograniczenie
unoszenie się kurzu,
•
stała wilgotność i jonizacja powietrza w pomieszczeniu,
•
znaczne oszczędności energii w stosunku do ogrzewania tradycyjnego,
przekładające się na
korzyści finansowe - podobnie jak w ogrzewaniu podłogowym
niższa temperatura pracy instalacji
(25°C do 45°C) oraz nagrzewanie całopowierzchniowe
(grzejnikiem jest cała ściana),
•
możliwość zastosowania wyższej temperatury zasilania niż w
ogrzewaniu podłogowym i uzyskania
większej wydajności cieplnej z 1m2
powierzchni -temperatura powierzchni ściany może wynosić
maksymalnie 35°C,
•
brak widocznych elementów grzejnych w pomieszczeniu - podobnie jak w
ogrzewaniu podłogowym,
•
brak ograniczeń w zakresie zakresie aranżacji podłogi - w
przeciwieństwie do ogrzewania
podłogowego można stosować dywany,
•
możliwość zastosowania na powierzchniach skosów poddasza,
•
ograniczenie bezwładności cieplnej oraz ułatwienie precyzyjnej i
szybszej regulacji temperatury
w pomieszczeniu – za sprawą mniejszej grubości przykrycia rur
tynkiem niż w przypadku ogrzewania
podłogowego (jedynie ok. 1,5 cm).
Minusy
ogrzewania ściennego:
•
ograniczenia w umeblowaniu – ściana z instalacją nie może być
zasłonięta wysokimi meblami lub
zasłonami; niskie meble (np. komody) powinny być odsunięte od
ściany min. 5 cm.
Rys. 4.: Schemat ogrzewania ściennego*
Wskazówki
wykonawcze
•
ogrzewanie ścienne przeważnie wykonuje się w systemie „na mokro”,
umieszczając wężownice
w warstwie tynku,
•
zaleca się wykorzystanie tynków gipsowo-wapiennych o małej
wydłużalności cieplnej,
•
tynki cementowe należy układać dwuwarstwowo: pierwsza warstwa
powinna mieć grubość około
20 mm i powinna przykryć elementy grzewcze; w tynk następnie
wciska się siatkę z tworzywa lub
włókna szklanego (oczka nie mogą być mniejsze niż 7×7 mm),
którą pokrywa się warstwą tynku
o grubości 10÷15 mm; warstwa tynku wraz z rurami ma ok. 40
mm,
•
tynki gipsowe należy układać jednowarstwowo, przykrywając rury
grzejne na wysokość co najmniej
10 mm,
•
ogrzewanie ścienne zazwyczaj umieszcza się w ścianach zewnętrznych;
dla ścian o współczynniku
przenikania U?0,4 W/m2 oraz na ścianach wewnętrznych można
nie stosować dodatkowej izolacji
cieplnej.
* Fotografie
wykorzystane w artykule pochodzą ze strony www.kisan.pl |
|
|